Freitag, 30. Oktober 2009

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.

Η ζωη ειναι δικη μου
και το σωμα μου
και οτι θελω εγω το κανω
με την τρελα μου.
Απο μωρο με εχουν κουρασει
με το μη και μη -
"μη ετουτο, μη το αλλο
θα καταστραφεις".
"Μη ξενυχτας,
μην πινεις,
μην αυνανιστεις -
θα αρρωστησεις,
θα πεθανεις
και θα κολαστεις".
Και παντοτε μου λεγανε
"να' σαι καλο παιδι
και προσευχη να κανεις
προτου να κοιμηθεις".
"Θα σε προσεχει ο Θεος
θα κανεις προκοπη
και ολα καλα θα εχεις
σε ολη τη διαδρομη".
Και ολα αυτα με κανανε
να αισθανομαι σαν ουφο
και ολοι με προσφωνουσανε
"να, ηρθε και ο μαλουχος".
Και ολα αυτα με κανανε
να μπω σε μοναστηρι
και μου 'φυγε ολη η ζωη
μπροστα σε ενα ψαλτηρι.
Και ηλθε προχτες στον υπνο μου
ο μεγας θεοτορος
και μου'πε
"φιλε εχασες,
ανακωχη εκαναμε
εγω και ο Eωσφορος".
"Ενωθηκαν ολα μαζι
με ενα μεγαλο θολο
εγεμησε η κολαση,
δεν εχει αλλο χωρο".
Και το πρωι που ξυπνησα
ζητουσα εξηγησεις
γιατι εγω ν'αδικηθω
κι ο αλλος να κερδισει.
Που ολα τα απολαυσε
απ΄την αρχη ως το τελος
και εγω τις δεκα εντολες
στο χερι ευαγγελιο.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen