ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΑΝ.

Σ' αυτον που καθεται στο σκαλοπατι

μη του γυριζεις την πλατη,

δειξτου λιγη ανθρωπια,

αν εχεις δωστου μια μπουκια.

Θελει συμπονια, ζεστασια,

να νιωσει πως καποιος τον πονα

πως ενδιαφερεται

εκει που περιφερεται.

Πικρο ποτηρι η λησμονια

τον εστειλε στα χαμηλα

μη του γυριζεις τη ματια

γιατι πληγωνεται βαθεια.

Πικραινεται οταν σκεφτεται

πως ηταν και πως εγινε

απο ψηλα στην αβυσσο

του λεγαν για παραδεισο.

Παρηγορια στον αρρωστο λιγακι δεν πειραζει,

πεστου δυο λογια τρυφερα μια ανασα για να παρει.

Γιατι εκει που βρεθηκε

τον ριξαν, καποιος εφταιξε,

στα νυχια του τον εμπλεξε

και τον εκμεταλλευτηκε.

Ανωριμο ηταν παιδι,

προβληματα με τους γονεις

ευκολο ηταν θυραμα

στης ζουγκλας περπατηματα.

Τον ριξαν μεσα στο βυθο

και εγινε ζωντανος νεκρος

ευθυνη φερουν οι γονεις,

οι τροποι τους τον εσπρωξαν εκει.

Και εκει στην ακρη βρεθηκε

χωρις μελλον να σκεπτεται

τη δοση ψαχνει για να βρει

εχει τελειωσει η λογικη.

Μην τον περιφρονησεις και μην τον επιπληξεις

η μαστιγα απροσμενη και 'ρθει και σ'ακουμπησει.

Ειναι η κατασταση σκληρη

και η φορτιση ηλεκτρικη

δεν αντεχει το παιδι,

τ' αδιεξοδο το εφτασε εκει.