Η ΜΟΥΣΑ.

Οι Μουσες ητανε εννια

μα εγω για μια γραφω -

- τη μια που εγνωρισα

ποτε δεν θα ξεχασω.

Οι εννια ησαν φανταστικες

ξεφτισαν, ξεχαστηκαν,

μα η μουσα που ειχα αγκαλια

μια Ελληνιδα ηταν.

Γι' αυτην εγραφα ποιηματα,

μαζι της τραγουδουσα,

υμνολογουσα ομορφιες

τις χαρες καθε μουσας.

Που μονο αυτη συγκεντρωνε

και ολες τις ξεπερνουσε

οι αλλες ησαν περιττες -

- και τις εννια πληρουσε.

Η μουσα μου μοναδικη και τρισχαριτωμενη

την εστειλε ο Θεος στη γη, μονο χαρες να παιρνει.

Η μουσα μ' με συμπληρωνε

και ολοκληρωνομουν -

- αν ελειπε απο διπλα μου

εσβηνα και χανομουν.

Οτι ελεγα και εκανα

ηταν ο εμπνευστης μου

μου χαραζε το δρομο μου

και ολη τη ζωη μου.

Και τα εννια ονοματα της ειχα προσχωρησει.

Και τις εννια σ' ενα κορμι, σ' αυτην ειχα ταυτισει.