ΘΑΛΑΣΣΑ.

Υβριζουμε τη θαλασσα ενω αυτη δε φταιει,

ο ανεμος ειναι το κακο που θαλασσα αγριευει.

Και ολοι αναθεματιζουμε τη θαλασσα την ερμη

ο ανεμος ειναι φονιας, η θαλασσα προσφερει.

Η θαλασσα τροφοδοτει ανθρωπο και πλανητη

και με νερο της θαλασσας φωτια μπορεις να σβησεις.

Το πως γεννηθηκε η ζωη, η επιστημη ξερει

γεννηθηκε στη θαλασσα, στις λιμνες και τα ελη.

Ο ανεμος αντιπαλος, παντα την αγριευει

κι οταν μαζι του μαχεται, ανθρωπους θα παιδευει.

Μου φαινεται ομως φιλοι μου, τα εχω περιπλεξει,

γιατι η φυση ειναι σωστη, σοφα τα εχει πλεξει.

Η θαλασα τρελαινεται, σαν θηλυκο που ειναι

και ο ανεμος την προκαλει με θρασος και ασχημιες.

Η θαλασσα γινεται ασπλαχνη οταν θα αγριεψει,

με Αδη συνεργαζεται, ψυχουλες θα πονεσει.

Και στο τσουναμι ολο αυτη φουσκωνει και μουγκριζει

στο περασμα της οπου μπει, καστρα βουνα σκορπιζει.