ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ.

Ο ανθρωπος ξεχωριστος που εφτιαξε ο πλαστης

και σε μιας νυχτας βασανα μπορει και να γερασει.

Ο ανθρωπος ειναι δυνατος,

σιδερο και ατσαλι

αντεχει στην παλη της ζωης

και βγαινει παλικαρι.

Τα ψυχικα χτυπηματα ειναι που τον διαλυουν

και ρακος τον εκανουνε, στο μηδεν τον ξεφτηλιζουν.

Εγω μοιαζω στον Σισυφο και παντα φορτωμενος

και με το πεισμα εφτανα στης διαδρομης το τελος.

Μα σε μια νυχτα εσπασα που ενιωσα προδωμενος

απο αυτους που αγαπαγα και ημουν δεμενος.

Εσπασανε τα κοκκαλα μου

επεσαν τα μαλλια μου

ενεκρωσε το σωμα μου

και ολα τα κυτταρα μου.

Σα γερασμενο αλογο στους δρομους τριγυριζω

και σαν τον κρινο τον λευκο που εχει γινει γκριζος.

Και λιωνει το κορμακι μου σαν πατημενο χιονι

παροτι ηρθε η ανοιξη και η φυση ξανανιωνει.