Mittwoch, 3. Februar 2010

ΤΟΠΟΣ ΤΡΑΧΥΣ.

Τραχυς ο τοπος που γεννηθηκα
με εφτυσε ο Θεος σαν κατι μολυσμενο
και αιωρουμαι συνεχως σαν μιασμα
στις τρυπες των βουνων, σε καποιο δενδρο.
Ποιος ο σκοπος του ερχομου μου,
τι να εξυπηρετησω
εκει που μ' εριξε ο Θεος
εξηγηση δεν βρισκω.
Τι ηθελε απο μενανε
και τι επιζητουσε
ποιος ηταν ο προορισμος
σε τι αποσκοπουσε.
Σκοταδι, φοβος η ζωη
απ' την αρχη ως το τελος
ειν' ο Θεος τοσο σκληρος
διχως συμπονια κι ελεος.
Τον λενε προστατη
αλλα δεν μου εδειξε εναν δρομο
που περασα ολη μου τη ζωη
στη φρικη και τον πονο.
Τι κι αν ο ηλιος εβγαινε
δεν ζεσταινε εμενα
και η ψυχη και το κορμι μ'
για παντα παγωμενα.
Σαν κολασμενος περασα
και χαλια ολη μ' η ζηση
και ευχομαι αλλος κανεις
με την δικια μου τυχη.
Ετωρα παραδιδομαι
χαθηκε το κουραγιο
το προσκλητηριο μου εστειλε
ο ψυχοπαρτης Χαρος.
Σαν το φτερο στον ανεμο
ηταν η υπαρξη μου
και ευελπιστω στον τελειωμο
της αχαρης ζωης μου.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen